In 1997 werd ik getroffen door de aanblik van de Rembrandttoren aan de Amstel. Hij stond daar majestueus... Ik vroeg me af:
Wat is er verloren gegaan door de bouw van deze kolos:  de landelijkheid, de lieflijkheid, het argeloos slenteren? Wat gebeurt er met de ruimte, de verhoudingen, de menselijke proporties? Hoe dijt dit uit in de toekomst?
Wordt het een zakencentrum, een tweede Frederiksplein? Over welke bestaande gebouwen wordt een schaduw geworpen?

Het Omvalterrein was een gebied waar ik graag wandel. Gaandeweg zag ik echter het stadslandschap dicht groeien. Twee enorme bouwputten leverden in relatief korte tijd alweer twee nieuwe torens op die concurreerden in hoogte. 

In 2003 kreeg ik opeens een gevoel van urgentie: de veranderingen gingen in zo’n razendsnel tempo: ik wilde iets vastleggen, voordat het allemaal voorbij was en ik niet meer zou kunnen terugroepen hoe het geweest was. Ik raakte tijdens het fotograferen steeds meer betrokken bij de veranderingen.

Er bleek zoveel levendigheid in deze buurt te zijn. Ik genoot ervan om dat te fotograferen. Dit resulteerde in een groot persoonlijk fotoboek.

In november 2023 hoorde ik van de website 'deomvalvertelt.nl'. Mijn fotowerk sluit naadloos aan bij de doelstelling van deze organisatie om de buurten rond de Omval met elkaar te verbinden. Na 20 jaar van rust is het nu de tijd om met mijn serie naar buiten te komen.

Ik liep de route van 2003 nog eens na. Ik werd opnieuw aangeraakt. Het was alsof dit moedige, toegetakelde huisje aan de Omval, aan mij vroeg om opnieuw gefotografeerd te worden.

Voor het te laat is. Dat heb ik gedaan, met de middelen van nu. Niet met een analoge camera, maar met een iPad in de hand heb ik zijn roep beantwoord.